2011 yilinda Arap dünyasinda gerceklesen ayaklanmalar gerek ortaya cikis dinamikleri gerekse sonuclari itibariyla modern Ortadogu tarihinin baslica dönüm noktalarindan biri kabul edilmektedir. Otoriter yönetimlere karsi farkli kesimlerin bir araya geldigi ve demokratiklesme yönünde güclü bir iradenin sergilendigi bu sürec Ortadoguda köklü bir dönüsüme dair umutlari yesertmistir. Bununla birlikte bölgenin ekonomik gercekligi, demokratik yönetim tecrübesinin bulunmayisi ve toplumsal yapidaki kirilganliklar, ayaklanmalar sonrasi olusan yeni ortamin beklentilerin cok gerisinde kalmasina yol acmistir. Yerel dinamiklerin yani sira özellikle küresel aktörlerin bölgenin demokratiklesmesine dair ikircikli bir tutum sergilemeleri de sürecin ilerlemeyisinde büyük rol oynamistir. Bu kapsamda halk devrimlerinden bugüne kadar gecen süre zarfinda Arap ayaklanmalarina dair olusan genis literatüre önemli bir katki niteligindeki bu eser, yasanan gelismeleri yerel aktörlerin tercihleri, süreci tetikleyen saikler ve küresel-bölgesel güclerin stratejileri ekseninde incelemek suretiyle okuyucuya bir perspektif sunmayi amaclamaktadir.