Sen iyi ol
Sen mutlu ol
Sen huzurlu ol
Sen ol diye
Papatya Dile Geldi...
Seviyor sevmiyor diye Papatyadan medet umuldu. Belki de narin, tsade ve hosgörülü oldugu icin yapraklari koparilan, hor görülüp kenara atilan bir cicek olarak birakildi. Cok gösterisli degildi ama sahip oldugu güzellikler essizdi...
Ilgi istemedi hicbir zaman ama her kosulda acmaya calisti ve bunca eziyete karsin sevgisini sürekli belli etti.
Cünkü safti Papatya. Bütün renklere inat beyazligin zarafetiyle temizdi. Ne kadar kirilsa da üstüne basilip ezilse de güclüydü. Sevgiyi, merhameti, temiz yürekliligi sigdirdi yapraklarina. Askin zahmetini ve cefasini ceken ama kaymagini baskalarinin yedigi bir hikaye onunki. Hem de uzun bir hikaye... Simdi bu hikayeyi bir yerden
animsiyorsan, sanki benim diyorsan, maceramiz bu satirlar ile basliyor demektir.
Huzur ariyorsun degil mi yabanci
Iste huzur Papatya olabilmekte.
Tam da burada, kalbimde o canavara karsi derin bir acima duygusu hissediyorum ve sihirli sözcükler dudaklarimdan dökülüyor. DÜNYAYI SEVGI KURTARACAK bu sihirli sözcügü yillar önce nasil kesfedemedim, bilmiyorum.