Masallarin ya da sözlü Kürt edebiyatinin üzerimde yarattigi etkinin daha yeni yeni farkina vardigimi

belirtmeliyim. Farkina vardikca icim sizliyor. Bu sözlü gelenek yok olma noktasindadir. Yeniden canlandirilmasi

kültürel bir gerekliliktir.

Bu gelenegin binlerce yillik gecmisi var, binlerce adsiz kahramanlarin sayesinde var olmayi sürdürdü.

Toplum bu sözlü anlaticilarin adlarindan bihaber oldu. Cünkü bunlar toplumun icinde olanlardi, annelerdi,

yaslilardi, unvani nami olmayanlardi; anlaticilar cobanlardi, rencber, emekcilerdi özel bir statüleri yoktu. Bunlar

edebiyatin dehalariydilar, bütün calgi alet sahipleri toplumun icinde olanlardi sözlü edebiyat anlaticilari siradan

insanlardi. Bunlar kültürlerine asiktilar, gelenek ve göreneklerine bagliydilar, asklarini sözleriyle yasattilar sonra

gittiler o güzel sesleriyle birlikte, birer kütüphane olarak kayboldular.