Baba cinar agaci gibidir, meyvesi olmasa da gölgesi yeter. Beklenen bir ölümdü aslinda, dedemin ölümü... Zaten alti
yildir hastaydi, bakima muhtacti. Annem onunla bir cocuk gibi ilgilenirdi. Üstelik anneannem de felc gecirmisti. Annemin ebeveynlerinden biri felcli, digeri Alzheimer hastasiydi. O sirada kendisi de elli alti yasindaydi. Cok agirdi imtihani. Dizlerinin agrilarini unutmus, yillarin yorgunluklarindan dinlenme istegini bir tarafa birakmisti. Cünkü anne babasinin onun ilgisine ve bakimina ihtiyaci vardi. Dedemin ölüm döseginde oldugu haberini aldigimda memleketime gittim. Eve varmak üzereydim ki, arayip son nefesini verdigini söylediler. Odaya girdigimde herkes agliyordu; ama annemin acisi bambaskaydi. Karsimda sanki yetim kalmis bir kiz cocugu vardi.
