Küratörler, Roma Imparatorlugu devrinde, kendi islerini idare edemeyecek durumdaki insanlara resit olmayanlara, akil hastalarina, savurganlara vekil tayin edilen devlet memurlariydi. Görevleri onlari dünyadan ve aslinda daha cok kendilerinden korumakti. Aradan gecen bin yilda küratörlük mesleginin tanimi kökten bir degisime ugradi Artik sanat sergisi yapan insanlara küratör diyoruz. Ama Vesna Madaoskinin Küratörlükte gösterdigi gibi, aslinda bu kadim meslegin özü hic degismedi. Küratörlük, tipki Roma devrinde oldugu gibi bugün de hala bir koruma ve kapatma isi.

Madzoski, koruma ve kapatma arasindaki bu karmasik iliskinin izini üc vakada sürüyor. Almanyanin Kassel sehrinde bes yilda bir düzenlenen cagdas sanat sergisi documenta, her edisyonu dünyanin baska bir yerinde gerceklestirilen Avrupa cagdas sanat bienali Manifesta ve sasirtici bir sekilde, bir film James Cameronin görkemli üc boyutlu gösterisi Avatar. Madzoski üc vakada da koruma söylemlerinin ustaca gizledigi kapatma pratiklerini aciga cikariyor siddet, dislama, sinirlama, bastirma, ayrimcilik, sansür, ötekilestirme.

Madzoski, Küratörlükte sanat tarihi, felsefe ve antropolojinin yardimiyla Walter Benjaminin ünlü iddiasinin güclü bir saglamasini yapiyor ve her kültür ürününün ayni zamanda bir barbarlik belgesi oldugunu bir daha gösteriyor.

Vesna Madzoski, Amsterdamda yasayan bagimsiz bir yazar ve arastirmaci.