Hayat, kayac katmanlari gibi parcalarina ayrilan degersiz bir kütledir.
Türkce edebiyatin sözünü sakinmayan kalemi Ayfer Tunc, yazarlik hayatinin 25. yilinda sarsici bir romanla karsimizda.
Hayati yolcu olarak yasamak isterken baba mirasi otelin isletmecisi, ailesinin reisi olmak zorunda kalan Mürsit, her gecen gün tamahkarlasan bir sehirde, gercek dostlugu Istanbulda biraktigi hayaletlerden kacarak Mürsitin oteline siginan Madencide buluyor. Iki arkadasin dünya algisi, okuyucuya Türkiye tarihindeki utanc sayfalarinin bir özetini sunuyor.
Arka plani toplumsal facialar, kitlesel cinnet hikayeleriyle örülen Dünya Agrisinda, gecmisle hesaplasma cesaretini gösteren insanlari yasadiklari toplumdan ayiran sinir imleniyor.
Dünya Agrisi kelimelerle sikilmis bir yumruk.

Böyle bir sehirde sir saklamanin imkansiz oldugunun farkinda degil. Ögrenecek elbet, bir gün sehir dedigi seyin birbirini gözleyen sayisiz gözden ibaret oldugunu o da anlayacak. Ama buna coktan alismis olacak ya da daha fenasi baskalarini gözleyen sayisiz gözden biri haline gelecek. Babamin oglu o olmaliydi diye düsünüyor, ben, oglum gibi bir ogul olsaydim babam mutlu ölürdü oglum babamin istedigi gibi bir ogul oldugu icin ben mutsuz ölecegim.